Znalezione fragmenty
Średnica obiektu przed wejściem w atmosferę szacowana jest na około siedemnaście metrów, a masa na dziesięć tysięcy ton. Jednak tracie oraz eksplozja spowodowały rozerwanie meteoru na wiele fragmentów, które upadły na dużym obszarze. Znaleziono sporo fragmentów, które spadły w zaspy śnieżne, pozostawiając widoczny ślad.
Rozpad
Czynnikiem powodującym rozpad meteoroidu jest ciśnienie powstające podczas spalania w atmosferze, a czynnikami warunkującymi ten rozpad są wytrzymałość materiału z którego powstało oraz silna wibracja towarzysząca gwałtownemu wyhamowywaniu. To sprawia, że nawet meteoroidy żelazne, mogą rozpadać się przy wejściu w atmosferę, na znacznych wysokościach.
Klasyfikacja
Meteoryt został sklasyfikowany jako chondryt zwyczajny (stanowią ok. 80% wszystkich znajdowanych meteorytów). Składa się z około 10% żelaza meteorytowego, a także oliwinów i siarczynów.
Nazwa
18 marca 2013 oficlalnie przyjęto nazwę Czelabińsk, zaczerpniętą od obwodu Czelabińskiego, na którego obszarze zsotały rozrzucone fragmenty meteoru. Wstępną propozycją było nazwanie meteorytu Czerbakul od jeziora do którego prawdopodobnie spadł jeden z głównych fragmentów pozostawiając na lodzie 8-metrowy otówr. Do dziś nie znaleziono tego fragmentu, choć wokół przerębla znaleziono ponad 50 okruchów o rozmiarach do jednego centymetra.
Meteoryt na dnie jeziora?
W dnie jeziora odkryto kratery, które mogły być zrobione przez upadające fragmenty, ale z powodu trudnych warunków nurkowie dotychczas nie znaleźli żadnych kawałków meteorytu. W czerwcu 2013 Viktor Grokhovsky z Ural Federal University potwierdził, że pomiar pola magnetycznego ukazał fragment około 60 centymetrowej średnicy i wadze 300 kg leżący w błocie na dnie jeziora. Powiedział również, że są światkowie, którzy widzieli jak meteoryt wybuchł nad jeziorem i przebił się przez lód wzbijając ogromne strumienie wody w powietrze.
